Op het moment dat we vanochtend wakker werden, keken we direct door de gordijnen naar buiten. Na de druilerige dag van gisteren waren we toch wel benieuwd hoe het weer er nu uit zag. Bij de dingen die we vandaag willen gaan doen, zou een mooie blauwe lucht wel goed uitkomen :-) Het was erg mistig, maar we hadden de indruk dat de regenwolken verdwenen waren en dat als de zon wat hoger zou komen, de mist wel zou optrekken.

Vanochtend willen we op tijd naar Moraine Lake ( een mooi blauwgroen meer), omdat het later op de dag te druk wordt. Maar de kinderen zijn een beetje vermoeid, en het is moeilijk de twee beren uit hun winterslaap te krijgen….

Tegen 8 uur hebben we ze toch maar wakker gemaakt. We willen eerst naar het meer rijden, zo’n 14 km vanaf ons hotel, en daarna wat ontbijt halen in Lake Louise.
De weg naar het meer is mooi en heel rustig. Als we hoger komen blijkt inderdaad dat de mist nog in het dal hangt, maar dat het daarboven prachtig weer is. Dit zou de hele dag zo blijven. Soms waren er rondom de bergen wolken, maar steeds was er nog heel veel zon met blauwe luchten J. Als we bij de parkeerplaats aankomen is het toch al aardig druk. Gelukkig dat we op tijd zijn, later wordt het nog veel erger….

We maken een paar foto’s bij het begin van het meer, maar de mooiste foto’s krijg je als je een paar honderd meter verder loopt naar een rotsheuvel, waarbij je beter zicht hebt op het prachtige blauwgroene water. Als we naar het pad lopen, komt er opeens een hele groep mensen paniekerig teruglopen. ” There’s a grizzly with two cubs” , roepen ze, en inderdaad, vlak achter hen op het pad loopt een grizzlybeer met 2 jonkies. Precies waar wij naar toe moeten….Heel voorzichtig houden we in de gaten waar ze heen lopen. Patric kan het heel mooi filmen! Wie had dit nou verwacht? Op zo’n drukke toeristenplek! Het zijn de eerste grizzly’s die we tegen komen. Ondanks het feit dat hun kleur donkerder was dan de beren die we in Yellowstone zagen, waren dat toch zwarte beren.
Als ze rustig richting het lager gelegen riviertje lopen, gaan we toch verder….wat een spanning. We maken wat foto’ s bij het meer en willen dan weer terug gaan. Vanaf de berg zien we ineens de grizzly weer, naast de parkeerplaats op een hoger gelegen stuk gras. We lopen terug en Patric haalt de telelens van mijn broer op (400 mm). Hierdoor kan ik wat beter foto’s maken, hoewel de beer precies in een kommetje loopt, in het hoge gras. Maar het is wel schitterend om van zo dichtbij mee te maken. Als het te druk wordt (de eerste lading chinezen wordt al weer in een bus afgezet) grijpt een Ranger in en ‘ jaagt’ de beren verder het bos in….
Na dit verrassende intermezzo gaan we in Lake Louise bij een bakkerij wat broodjes en koffie halen, om vervolgens de Icefield Parkway te rijden, een weg van zo’n 230 km die tot de mooiste wegen ter wereld behoort. Gelukkig is het vandaag behoorlijk zonnig, in tegenstelling tot de regen en wolken van gisteren. De uitzichten zijn inderdaad indrukwekkend: hoge bergen en prachtige blauwe meren, gletsjers en groene valleien wisselen elkaar af.

Patric gaat met Mick een wandeling maken naar Peyto Lake.
Mylla ligt net te slapen, die voelde zich niet zo lekker, dus ik blijf bij haar in de auto. Als ze na een tijdje toch wakker wordt, gaan we maar een spelletje doen. Even later komen de jongens terug. De wandeling was kort, maar behoorlijk steil. Toch hebben ze een prachtig uitzicht op het meer gehad.

We vervolgen onze reis en maken onderweg wat foto’s van de mooie uitzichten op de gletsjers en bergen. Bij de Athabasca-gletsjer stoppen we en lopen een kort, maar steil stuk omhoog. Wel confronterend om te zien hoe snel de gletsjer de afgelopen grofweg 100 jaar is teruggetrokken. Je ziet onderaan de gletsjer het smeltwater een geul in stromen….Mick baalt vreselijk dat we de gletsjer niet op kunnen, maar dat is veel te gevaarlijk.

Iets verder op de weg stoppen we even bij de Tangle Falls, een mooie waterval, die bovenaan vanaf 5 punten samenkomt.
Kort daarvoor was er nog een opstopping, omdat er een groep dieren (het leken op Bighorns, maar dan met kortere hoortjes) de weg over stak. Aangezien de kinderen al behoorlijk moe zijn, besluiten we door te rijden naar ons overnachtingsadres voor de komende 2 dagen en niet meer te stoppen bij de Sunwapta-en Athabasca Falls.

We vinden de Pine Bungalows heel snel en kunnen meteen onze cabin in. De bungalows liggen vlak aan de Athabasca-rivier. We hebben uitzicht op het bos, en geen inkijk van buren.
Na wat uitgerust te hebben, gaan we in Jasper wat eten. We zien dat er in Jasper een Earl’s-vestiging zit, en weten dat je daar heel goed en gezellig kunt eten. We hebben mazzel met een parkeerplek tegenover het restaurant, maar als we de trap naar boven oplopen, is het heel druk! Blijkt dat er net een paar groepen aankwamen, en die moeten even aan een tafel worden geholpen. Al snel zitten we vlak bij de open keuken, waar je goed kunt zien hoe er gewerkt wordt. We bestellen alleen voor Pat en mij, zodat de kinderen mee kunnen delen. Zij mogen dan de toetjes uitzoeken. Alles smaakt heerlijk!!!!

Na afloop rijden we terug naar de bungalow. We lopen nog even naar de rivier, en zien dat die een behoorlijke stroming heeft! Goed uitkijken dus…..Als we teruglopen, gaat Patric nog even navragen of de weg naar Mount Edith Cavell al open is. In verschillende bladen lazen we dat de weg pas 1 augustus open zou gaan na wegwerkzaamheden, maar de weg is vandaag opengegaan. Dat is mooi, want daar willen we morgenochtend naar toe. De kinderen mogen nog even op hun kamer op de DS en wij zitten even op de veranda de laatste zonnestraaltjes mee te pikken….