Vanochtend zijn Patric en ik even na 06:00 wakker en komt de zon bijna op. We kleden ons aan en proberen wat mooie plaatjes te schieten. In de verte hangt mist in de vallei, een prachtig gezicht...
Daarna gaat Patric even koffie drinken in het restaurantje.

Als iedereen wakker is, ontbijten we heerlijk op het terras voor het huis. De zon is al flink warm!
Ik ga met Mick en Mylla nog even naar de rand van de kloof om wat foto’s te maken en wat vogels te bekijken.
Patric pakt ondertussen de auto weer in, zodat we straks weer op weg kunnen.

In Graskop doen we nog even wat inkopen en tanken we vast vol. Het is hier gebruikelijk dat een bediende voor je tankt, de ramen wast en soms zelfs je olie en banden controleert. Uiteraard verwachten ze daar wel een fooi voor, maar aangezien vrijwel alles hier heel goedkoop is, gaat dat om kleine bedragen.
Daarna gaan we via de Panorama Route naar onze volgende bestemming.

Op deze Panorama Route is een aantal mooie dingen te bezichtigen.
Vrij kort nadat we op weg zijn treffen we de Pinnacle aan, een rechtopstaande rots. Het omliggende deel is door erosie uitgesleten, maar dit deel is blijven staan. Hij steekt tientallen meters uit boven het lagere deel.

De tweede stop die we op de route tegenkomen is Gods Window. We verwachten hier veel van, maar ondanks de naam valt eerlijk gezegd dit uitzichtpunt een beetje in het niet bij het uitzicht vanuit ons huisje vanochtend. Je kunt heel ver het Lowveld in kijken, maar ik mis wat referentie in de voorgrond....Ik (Marisol) maak er zelfs geen foto, oeioeioei.
Wel leuk is het regenwoud dat bovenop de top ligt. Niet te vergelijken met het regenwoud in Australie of Canada, maar wel leuk dat het anders is dan de rest van de vegetatie. Het is een echt bos en het is lekker koel in de schaduw. Het is wel een behoorlijk steile klim naar boven.
Mylla is na deze klim wel wat moe, maar wil met oma en mij nog wel even bij de winkeltjes bij de parkeerplaats kijken.
Onderweg naar beneden wordt ze nog door een oude Zuidafrikaanse vrouw onder haar kin gekriebeld, die haar blijkbaar erg leuk vind. Tijdens dit kriebelen roept ze "hallohallohalllohallohallo". Daar moeten we later erg om lachen....

Daarna lopen we langs alle winkeltjes waar ze veel handgemaakte spullen verkopen. We komen waarschijnlijk nog veel van dit soort winkeltjes tegen en aangezien het pas één van onze eerste dagen is, kopen we nog niets.

Onze volgende stop zijn de Lisbon Falls. Mooi om door het droge landschap zo’n waterval te zien stromen. Langs een smal paadje kunnen we de watervallen van een andere kant fotograferen en filmen. Lies blijft bovenaan wachten, maar wij willen wel even verder kijken.
Mylla is ondertussen al een beetje klaar met de uitstapjes , maar we denken dat ze de volgende toch wel heel leuk gaat vinden, namelijk Burkes Luck Potholes. Hier komen de Blyde en de Treur rivieren bij elkaar en zijn door het water een aantal gaten ontstaan in de rotsen, maar leuker is dat je lekker door een kabbelende stroom met watervalletjes kunt struinen.
Het was behoorlijk warm, dus lekker schoenen uit en  waden maar. Ik  bleef met de camera’s veilig staan, want ik had meerdere mensen gezien met natte broeken, en wilde niet het risico lopen dat of ik of de camera’s nat werden...Lies bleef ook lekker op een rots toekijken.
De kinderen vonden het heerlijk! Ineens zag ik dat zowel Patric als Mick toch uitgegleden waren. Patric probeerde voor Mylla een goede doorgang naar de andere kant te vinden, maar gleed daarbij blijkbaar uit op de spekgladde stenen. Mick is dus ook ergens onderuit gegaan en aangezien hij toch al nat was, deed hij daarna ook niet meer zijn best om verder nog droog te blijven
Toen we na een tijdje terug gingen, was Patric zijn autosleutels kwijt, en waren we bang dat hij ze verloren was tijdens de valpartij. Gelukkig had hij ze blijkbaar eerder in zijn rugzak gedaan om juist te voorkomen dat ze zoek zouden raken, phew!! Hier zagen we ook onze eerste wilde apen en hebben we een ijsje gehaald...

De laatste stop die we gepland hadden, waren de Three Rondavels, drie rotsen die aan de bovenkant afgerond waren. Bovenop groeit vegetatie, waardoor ze lijken op de traditionele afrikaanse huisjes. Eigenlijk vond ik alleen de laatste goed lijken, de eerste twee waren een beetje ingezakt. Maar wat mag je verwachten voor een entreeprijs van 5 rand (50 cent)...
Aangezien het zonlicht al wat zachter werd, was het toch wel een mooi plaatje.

Toen werd het tijd om door te rijden naar ons huisje in het Forever Resorts Swadini, in de buurt van Hoedspruit. De zon begon al weer te zakken, wat rond 16:30 een prachtig licht oplevert!

Net voor het donker bereikten we het resort. We zagen daar een enorm hert lopen, geen idee welk type het is, maar dat zoeken we later wel even op 

Na het inchecken en spullen uitladen gingen we meteen door naar het restaurant, dat er netjes uit zag. Mick en Mylla bestelden een Chicken Schnitzel , ik had een steak, en Lies en Patric een Rump steak special. Toen het eten arriveerde, bleken de kinderen allebei 2 (!!) schnitzels te krijgen... Op de menukaart stonden ze toch echt als "kindermenu". Nou ja, kijk maar wat je op kan   De schnitzels smaakten heerlijk! De kip was nog lekker mals en helemaal niet vet. Onze vleesgerechten waren ook superlekker! En voor alles, inclusief drinken en koffie betaalden we net iets meer dan 45 euro, met z’n 5en.....(inclusief fooi).

Mylla en Mick hadden net voor het eten het water van het zwembad naast het restaurant geinspecteerd, en het bleek verwarmd te zijn, in tegenstelling tot het prachtige, maar o zo koude water van het eerste huisje. Toen Mick vroeg hoe laat het zwembad sloot en het antwoord: “never” was, wilden ze heel graag nog even zwemmen. Na het eten dus snel naar huis, omkleden en snel het  warme water in. Boven ons hoofd vlogen vleermuisjes.
Na een klein uurtje vonden we het welletjes en zijn we weer terug gegaan. Mick was al helemaal total-loss. Zodra hij in zijn bed lag, was hij vertrokken.... Mylla leek nog erg actief, maar toen zij haar bed voelde, sliep ze ook erg snel.