Vandaag is de grote dag! Ik vertrek eindelijk naar de Himalaya's.
's Ochtends afscheid genomen van Mick en Mylla aangezien zij gewoon naar school moesten. Ook al heb ik heel veel zin om te gaan, ik zal hen (en Marisol natuurlijk) vast wel af en toe missen. En zij mij ook (hoop ik) . Ik ben wel vaker voor mijn werk een paar dagen weg, maar dit is toch wel wat anders.
Marisol heeft me naar Schiphol gebracht en aangezien ik al online had ingecheckt, was ik snel klaar met het inleveren van mijn rugzak. Nadat ik afscheid had genomen van Marisol, ben ik de douane door gegaan en kon ik de tijd wat doden totdat ik zou vertrekken.

Het eerste vliegtuig vertrok een uur te laat. Het opstijgen ging wat onstuimig, maar verder was het een rustige vlucht. Door de vertraging moest ik bij de overstap in Istanbul flink doorlopen en kon ik direct het volgende vliegtuig in. Ze zaten al op mij (en een aantal andere mensen die dezelfde overstap maakten) te wachten.

Tijdens het instappen werd een vrouw op de stoel voor mij helemaal niet lekker. Er werd een dokter opgeroepen en na wat standaard controles, zei de vrouw zich al wat beter te voelen en toch wel erg graag met deze vlucht mee te willen. Op het moment dat het vliegtuig achter uit werd gereden, viel ze echter weer flauw.... Kortom, het vliegtuig reed weer terug, de dokter kwam weer en na enige tijd werd besloten om haar (en haar man) toch maar van de vlucht af te halen.... Uiteraard duurde dit een tijd, omdat ook hun bagage uit het ruim gehaald moest worden. Vervolgens moesten alle passagiers hun handbagage pakken, zodat alle bovenruimtes gecontroleerd konden worden. Ze moesten namelijk zeker weten dat de mensen die van de vlucht af waren niets hadden achtergelaten (bewust of onbewust.....).
Inmiddels had ik wel hun plaatsen in kunnen nemen, zodat ik twee stoelen voor mijzelf had. Altijd lekker om wat ruimer te kunnen zitten .

Het was verder een heel rustige vlucht. Aangezien ik 's avonds laat (lokale tijd) uit Istanbul vertrok en 's ochtends vroeg (lokale tijd) in Kathmandu aan kwam, had ik gehoopt om een paar uur te kunnen slapen, zodat ik op die manier direct een eventuele jetlag wat onder controle zou hebben. Het zou dan net zijn of ik een wat korte nacht had gehad, maar het tijdsverschil zou niet zo op moeten vallen. Helaas is er van slapen niet zo veel gekomen......

Ongeveer een uur voordat we in Kathmandu zouden landen, deed ik het scherm voor het raampje open en was blij verrast. De westelijke uitlopers van het Himalaya-gebergte waren zichtbaar en aangezien de zon net op kwam, was dat een fantastisch gezicht !!!



Als dit een voorbode is van de komende weken is dat veelbelovend.